پزشکی

ارتوکین تراپی یک روش درمانی نوین است که برای کاهش درد و التهاب ناشی از آرتروز، آسیب‌های تاندون و عضله، و سایر بیماری‌های مرتبط با مفاصل استفاده می‌شود. در این روش، پروتئین‌های ضدالتهاب و عوامل رشد از خون خود بیمار استخراج شده و به مفصل یا بافت آسیب‌دیده تزریق می‌شوند.

ارتوکین تراپی بر اساس این اصل عمل می‌کند که التهاب یکی از عوامل اصلی درد و آسیب در بیماری‌های مفصلی است. پروتئین‌های ضدالتهاب استخراج شده از خون بیمار، می‌توانند التهاب را کاهش داده و به ترمیم بافت آسیب‌دیده کمک کنند.

ارتوکین تراپی معمولاً در چندین جلسه انجام می‌شود. هر جلسه حدود 30 دقیقه طول می‌کشد. در طی هر جلسه، مقدار کمی خون از بیمار گرفته شده و سپس در دستگاهی به نام سانتریفیوژ پردازش می‌شود. در این دستگاه، پروتئین‌های ضدالتهاب و عوامل رشد از خون جدا می‌شوند. سپس، این پروتئین‌ها به مفصل یا بافت آسیب‌دیده تزریق می‌شوند.

نتایج تحقیقات نشان داده است که ارتوکین تراپی می‌تواند در کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در بیماران مبتلا به آرتروز موثر باشد. همچنین، این روش در درمان آسیب‌های تاندون و عضله نیز نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است.

برای انجام ارتوکین تراپی به دکتر میثم اسکوئی فوق تخصص و جراح زانو در تهران مراجعه کنید.

ارتوکین تراپی یک روش درمانی جایگزین برای جراحی است. این روش می‌تواند به بیماران مبتلا به آرتروز و سایر بیماری‌های مفصلی کمک کند تا از نیاز به جراحی جلوگیری کنند یا آن را به تعویق بیندازند.

کاربردهای ارتوکین تراپی عبارتند از:

• درمان آرتروز زانو، ران، مچ پا، و شانه

• درمان آسیب‌های تاندون و عضله

• درمان تنگی کانال نخاعی

• درمان فتق دیسک

• درمان درد مزمن

شرایط لازم برای انجام ارتوکین تراپی عبارتند از:

• سن بالای 18 سال

• سلامت عمومی خوب

• عدم وجود بیماری‌های خونی یا عفونی

هزینه ارتوکین تراپی بسته به عواملی مانند تعداد جلسات درمان، شدت بیماری، و شهر محل انجام درمان، متفاوت است.

عوارض ارتوکین تراپی معمولاً خفیف بوده و شامل موارد زیر می‌شود:

• درد، تورم، و کبودی در محل تزریق

• قرمزی و خارش در محل تزریق

• حساسیت به لمس در محل تزریق

• تب خفیف

• خستگی

در موارد نادر، ممکن است عوارض جدی‌تری نیز رخ دهد، مانند:

• عفونت

• واکنش‌های آلرژیک

• تحریک عصبی

عوارض جانبی ارتوکین تراپی معمولاً طی چند روز پس از تزریق برطرف می‌شوند.

برای کاهش خطر بروز عوارض جانبی، پزشک ممکن است توصیه کند که قبل از انجام ارتوکین تراپی، آزمایش خون انجام دهید. این آزمایش‌ها می‌توانند به بررسی سلامت عمومی شما و بررسی وجود هرگونه بیماری زمینه‌ای کمک کنند.

اگر در حین یا بعد از ارتوکین تراپی دچار هرگونه عارضه جانبی شدید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

معایب ارتوکین تراپی عبارتند از:

• هزینه بالای درمان: ارتوکین تراپی یک روش درمانی گران‌قیمت است. هزینه این روش بسته به عواملی مانند تعداد جلسات درمان، شدت بیماری، و شهر محل انجام درمان، متفاوت است.

• عوارض جانبی احتمالی: ارتوکین تراپی یک روش درمانی ایمن است، اما مانند هر روش درمانی دیگری، ممکن است عوارض جانبی احتمالی داشته باشد. عوارض جانبی ارتوکین تراپی معمولاً خفیف بوده و طی چند روز پس از تزریق برطرف می‌شوند. در موارد نادر، ممکن است عوارض جدی‌تری نیز رخ دهد، مانند عفونت، واکنش‌های آلرژیک، و تحریک عصبی.

• طول مدت اثربخشی درمان: اثربخشی ارتوکین تراپی در افراد مختلف متفاوت است. در برخی افراد، اثرات این روش درمانی ممکن است تا شش ماه یا بیشتر طول بکشد، اما در برخی دیگر، اثرات آن ممکن است پس از چند هفته یا چند ماه از بین برود.

علاوه بر این، ارتوکین تراپی یک روش درمانی جایگزین برای جراحی است. این روش می‌تواند به بیماران مبتلا به آرتروز و سایر بیماری‌های مفصلی کمک کند تا از نیاز به جراحی جلوگیری کنند یا آن را به تعویق بیندازند. با این حال، در برخی موارد، ممکن است جراحی گزینه درمانی بهتری باشد.

 

 

جراحی آرتروسکوپی زانو یک روش جراحی کم تهاجمی است که به پزشک اجازه می دهد تا داخل مفصل زانو را بدون ایجاد برش (برش) بزرگ در پوست و سایر بافت های نرم مشاهده کند.

 

آرتروسکوپی زانو چیست؟

 

آرتروسکوپی یک روش جراحی است که از یک لوله کوچک و انعطاف پذیر با دوربین متصل به آن برای مشاهده داخل مفصل استفاده می کند. دوربین تصاویر را به مانیتور تلویزیون می فرستد و به جراح اجازه می دهد تا ساختار مفصل و هر گونه مشکلی را که ممکن است وجود داشته باشد را ببیند.

 

آرتروسکوپی زانو چگونه انجام می شود؟

 

آرتروسکوپی زانو معمولاً در اتاق عمل، با بیهوشی عمومی یا بیهوشی منطقه ای (بی حسی موضعی همراه با آرامبخش) انجام می شود. جراح چندین برش کوچک در اطراف مفصل زانو ایجاد می کند و آرتروسکوپ و سایر ابزارهای جراحی را وارد می کند. سپس جراح از آرتروسکوپ برای مشاهده داخل مفصل زانو و انجام تعمیرات یا اقدامات لازم استفاده می کند.

 

مزایای آرتروسکوپی زانو چیست؟

آرتروسکوپی زانو یک روش کم تهاجمی است، به این معنی که معمولاً درد و جای زخم کمتری نسبت به جراحی باز سنتی ایجاد می‌کند. همچنین امکان بهبودی سریع‌تر و بازگشت سریع‌تر به فعالیت‌های عادی را فراهم می‌کند.

 

خطرات آرتروسکوپی زانو چیست؟

برخی از خطرات مرتبط با هر نوع جراحی از جمله آرتروسکوپی زانو وجود دارد. این خطرات شامل عفونت، خونریزی و آسیب عصبی است. با این حال، این خطرات نادر هستند و معمولا با موفقیت قابل درمان هستند.

 

عارضه های رایجی که با آرتروسکوپی زانو درمان می شوند کدامند؟

آرتروسکوپی زانو یک روش همه کاره است که می تواند برای درمان انواع بیماری های زانو از جمله:

 

پارگی منیسک: منیسک ها دو تکه غضروف C شکل هستند که مفصل زانو را بالشتک می کنند. پارگی منیسک یکی از دلایل شایع درد و بی ثباتی زانو است. از آرتروسکوپی می توان برای ترمیم پارگی مینیسک استفاده کرد.

 

آسیب غضروفی:غضروف بافت صاف و سفیدی است که انتهای استخوان های یک مفصل را می پوشاند. آسیب غضروف می تواند باعث درد، سفتی و تورم شود. از آرتروسکوپی می توان برای برداشتن غضروف آسیب دیده و صاف کردن نواحی ناهموار غضروف استفاده کرد.

 

آسیب های رباط: رباط ها نوارهای بافتی محکمی هستند که استخوان های یک مفصل را به هم متصل می کنند. آسیب های رباط می تواند باعث درد، بی ثباتی و تورم شود. از آرتروسکوپی می توان برای ترمیم رباط های پاره شده استفاده کرد.

 

روند بهبودی آرتروسکوپی زانو چگونه است؟

روند بهبودی برای آرتروسکوپی زانو بسته به روش خاصی که انجام شده است متفاوت است. با این حال، اکثر افراد می توانند در همان روزی که عمل جراحی انجام می شود به خانه بروند. ممکن است برای چند هفته پس از جراحی نیاز به استفاده از عصا یا زانوبند داشته باشید. پزشک دستورالعمل های خاصی در مورد نحوه مراقبت از زانوی خود و زمانی که می توانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید، به شما می دهد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جراحی تعویض لگن یا آرتروپلاستی مفصل لگن، نوعی جراحی است که مفصل لگن آسیب دیده را با مفصل مصنوعی یا ایمپلنت جایگزین می کند. مهمترین دلیل انجام این عمل درد و التهاب شدید ناشی از آرتروز است.

در مفصل لگن طبیعی، دو استخوان، استخوان ران و استخوان لگن، با یک لایه غضروف به نام غضروف مفصلی پوشیده شده اند. این غضروف به حرکت روان و بدون درد مفصل کمک می کند.

در آرتروز، غضروف مفصلی به تدریج تحلیل می رود و از بین می رود. این امر باعث درد، سفتی و محدودیت حرکتی مفصل می شود.

جراحی تعویض لگن می تواند درد و التهاب ناشی از آرتروز را به طور قابل توجهی کاهش دهد و به بیمار کمک کند تا دوباره به فعالیت های عادی خود بازگردد.

در جراحی تعویض لگن، جراح بخش آسیب دیده استخوان ران و استخوان لگن را برداشته و آن را با یک ایمپلنت مصنوعی جایگزین می کند. ایمپلنت مصنوعی معمولاً از فلز، پلاستیک و سرامیک ساخته می شود.

جراحی تعویض لگن معمولاً یک عمل جراحی بزرگ است که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراحی معمولاً 2 تا 3 ساعت طول می کشد.

پس از جراحی، بیمار باید چند روز در بیمارستان بستری شود. در روزهای اولیه پس از جراحی، بیمار باید از زانو خود محافظت کند تا از تورم و درد جلوگیری کند. برای این کار، بیمار باید از یک زانوبند یا آتل استفاده کند و از انجام فعالیت های سنگین خودداری کند.

در چند هفته اول پس از جراحی، بیمار باید به تدریج دامنه حرکتی زانو خود را افزایش دهد. این کار را می توان با انجام تمرینات فیزیوتراپی انجام داد.

اکثر بیماران می توانند ظرف 6 تا 8 هفته پس از جراحی، به فعالیت های روزمره خود بازگردند. با این حال، بازگشت به فعالیت های ورزشی ممکن است چند ماه طول بکشد.

دکتر میثم با ایمان اسکوئی متخصص و جراح لگن در تهران با تجربه بیش از 10 سال سابقه در زمینه جراحی میتواند در این زمینه شما را راهنمایی کند.

عوامل مختلفی می توانند بر دوره نقاهت جراحی تعویض لگن تأثیر بگذارند، از جمله:

• سن بیمار

• سلامت عمومی بیمار

• شدت آسیب

• نوع جراحی انجام شده

بیشتر بخوانید: فوق تخصص و جراح لگن در تهران

در برخی موارد، ممکن است بیمار نیاز به جراحی مجدد داشته باشد. در این صورت، دوره نقاهت طولانی تر خواهد بود.

در اینجا نکاتی برای کمک به بهبود سریع پس از جراحی تعویض لگن آورده شده است:

• استراحت کافی داشته باشید.

• داروهای مسکن را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

• از زانوبند یا آتل استفاده کنید.

• به تدریج دامنه حرکتی زانو خود را افزایش دهید.

• تمرینات فیزیوتراپی را انجام دهید.

• از انجام فعالیت های سنگین خودداری کنید.

اگر نگران دوره نقاهت خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض جراحی تعویض لگن معمولاً خفیف و قابل درمان هستند. با این حال، مانند هر عمل جراحی دیگری، خطر بروز عوارض جدی نیز وجود دارد.

شایع ترین عوارض جراحی تعویض لگن عبارتند از:

• درد

• تورم

• کبودی

• خونریزی

• عفونت

• لخته شدن خون

• سفتی زانو

درد و تورم معمولاً در چند روز اول پس از جراحی برطرف می شوند. کبودی ممکن است چند هفته طول بکشد تا از بین برود.

خونریزی معمولاً خفیف است و به خودی خود متوقف می شود. با این حال، در برخی موارد، ممکن است نیاز به تخلیه خون از زانو باشد.

عفونت یک عارضه جدی است که می تواند باعث درد، تورم، قرمزی و تب شود. در صورت بروز علائم عفونت، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.

لخته شدن خون می تواند در رگ های پا ایجاد شود. این امر می تواند خطرناک باشد، زیرا می تواند باعث انسداد رگ ها و ایجاد سکته مغزی یا حمله قلبی شود. برای جلوگیری از لخته شدن خون، پزشک ممکن است داروهای ضدانعقاد تجویز کند.

سفتی زانو یک عارضه جدی است که می تواند دامنه حرکتی زانو را محدود کند. این عارضه معمولاً موقتی است و با فیزیوتراپی برطرف می شود.

در موارد نادر، ممکن است عوارض جدی تری مانند آسیب به عصب یا عروق خونی نیز رخ دهد. این عوارض معمولاً قابل درمان هستند، اما ممکن است نیاز به جراحی مجدد داشته باشند.

بیشتر بخوانید: درمان شکستگی لگن

آرتروز: رنج سکوت مفاصل

آرتروز، غول خفته‌ای که در سکوت، سلامت مفاصل را نشانه می‌گیرد و با درد و خشکی، زندگی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. این بیماری شایع، طیف گسترده‌ای از افراد را درگیر می‌کند و به عنوان یکی از اصلی‌ترین علل ناتوانی در جهان شناخته می‌شود.

در این مقاله، سفری به دنیای پیچیده‌ی آرتروز خواهیم داشت و با انواع، علائم، علل، روش‌های تشخیص و درمان آن آشنا می‌شویم. همچنین، راهکارهایی برای پیشگیری از این بیماری ارائه خواهیم کرد تا با اتخاذ تدابیری ساده، سلامت مفاصل خود را حفظ کنیم.

بیشتر بخوانید: جراحی آرتروسکوپی زانو

آرتروز چیست؟

آرتروز به طور کلی به التهاب مفاصل اشاره دارد. در واقع، بیش از 100 نوع مختلف آرتروز وجود دارد که هر کدام با علائم و علل خاص خود شناخته می‌شوند.

انواع شایع آرتروز:

آرتروز استئوآرتریت (آرتروز ساییدگی و پارگی): شایع‌ترین نوع آرتروز که غضروف مفصلی را تخریب می‌کند و بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود.

آرتریت روماتوئید: یک بیماری التهابی خودایمنی که به غضروف و مفاصل حمله می‌کند و می‌تواند منجر به آسیب به سایر اندام‌ها شود.

آرتریت پس از سانحه: در اثر آسیب‌دیدگی مفصل، مانند شکستگی یا پارگی رباط، ایجاد می‌شود.

آرتریت نقرسی: نوعی آرتروز التهابی که به دلیل تجمع اسید اوریک در خون ایجاد می‌شود.

علائم آرتروز:

درد مفاصل، به خصوص در هنگام حرکت یا بعد از فعالیت

خشکی مفاصل، به خصوص در صبح

تورم و التهاب مفاصل

کاهش دامنه حرکتی مفصل

صدا دادن مفاصل هنگام حرکت

ضعف عضلانی

علل آرتروز:

• سن: با افزایش سن، غضروف مفاصل به طور طبیعی فرسوده می‌شود و احتمال ابتلا به آرتروز افزایش می‌یابد.

• اضافه وزن: فشار اضافی بر مفاصل، به خصوص زانو و لگن، می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.

• آسیب‌دیدگی مفصل: شکستگی، رگ‌به‌رگ شدن یا پارگی رباط‌ها می‌تواند منجر به آرتروز شود.

• ژنتیک: سابقه خانوادگی آرتروز می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

• بیماری‌های خودایمنی: بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس می‌توانند به مفاصل حمله کنند و باعث آرتروز شوند.

• عفونت: برخی از عفونت‌ها، مانند عفونت بوریلیا، می‌توانند به مفاصل حمله کنند و باعث آرتروز شوند.

تشخیص آرتروز:

پزشک برای تشخیص آرتروز از معاینه فیزیکی، بررسی سابقه پزشکی و آزمایشات مختلف مانند رادیوگرافی، MRI و آزمایش خون استفاده می‌کند.

درمان آرتروز:

درمان آرتروز به نوع و شدت بیماری بستگی دارد. اهداف اصلی درمان، کاهش درد و التهاب، بهبود عملکرد مفصل و حفظ کیفیت زندگی است.

روش‌های درمانی آرتروز:

• داروها: داروهایی مانند مسکن‌های بدون نسخه، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضد روماتیسم اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs) می‌توانند برای کاهش درد و التهاب استفاده شوند.

• فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌توانند به تقویت عضلات اطراف مفصل، بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد کمک کنند.

• کاردرمانی: کاردرمانگر می‌تواند به شما در انجام فعالیت‌های روزانه‌تان با وجود آرتروز کمک کند.

• تزریق: تزریق کورتیکواستروئید یا اسید هیالورونیک می‌تواند به طور موقت درد و التهاب را تسکین دهد.

• جراحی: در موارد شدید، ممکن است جراحی برای جایگزینی مفصل آسیب‌دیده با مفصل مصنوعی لازم باشد.

پیشگیری از آرتروز:

• حفظ وزن سالم: کاهش وزن اضافی می‌تواند فشار روی مفاصل را کاهش دهد و خطر ابتلا به آرتروز را کاهش داد

بیشتر بخوانید: درمان آرتروز زانو

علت و علائم آرتروز

علل آرتروز:

آرتروز علل مختلفی دارد که به نوع آن بستگی دارد. برخی از شایع‌ترین علل عبارتند از:

• سن: با افزایش سن، غضروف مفصلی به طور طبیعی فرسوده می‌شود و احتمال ابتلا به آرتروز، به خصوص آرتروز استئوآرتریت، افزایش می‌یابد.

• اضافه وزن: فشار اضافی بر مفاصل، به خصوص زانو و لگن، می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.

• آسیب‌دیدگی مفصل: شکستگی، رگ‌به‌رگ شدن یا پارگی رباط‌ها می‌تواند منجر به آرتروز، به خصوص آرتریت پس از سانحه، شود.

• ژنتیک: سابقه خانوادگی آرتروز می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

• بیماری‌های خودایمنی: بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس می‌توانند به مفاصل حمله کنند و باعث آرتروز شوند.

• عفونت: برخی از عفونت‌ها، مانند عفونت بوریلیا، می‌توانند به مفاصل حمله کنند و باعث آرتریت عفونی شوند.

علائم آرتروز:

علائم آرتروز بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است. با این حال، برخی از شایع‌ترین علائم عبارتند از:

• درد مفاصل: درد ممکن است در یک یا چند مفصل رخ دهد و در هنگام حرکت، بعد از فعالیت یا در شب بدتر شود.

• خشکی مفاصل: خشکی مفاصل ممکن است به خصوص در صبح یا بعد از عدم تحرک برای مدت طولانی، بیشتر قابل توجه باشد.

• تورم و التهاب مفاصل: مفصل آسیب‌دیده ممکن است متورم و قرمز به نظر برسد.

• کاهش دامنه حرکتی مفصل: ممکن است در حرکت دادن مفصل آسیب‌دیده دچار مشکل شوید.

• صدای مفاصل: ممکن است هنگام حرکت دادن مفصل آسیب‌دیده، صداهایی مانند تق تق یا ساییدگی احساس کنید.

• ضعف عضلانی: عضلات اطراف مفصل آسیب‌دیده ممکن است ضعیف شوند.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مهم است که برای تشخیص و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.

علاوه بر موارد فوق، برخی از انواع آرتروز ممکن است علائم خاص خود را نیز داشته باشند. به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید ممکن است باعث خستگی، تب و درد عضلانی شود. آرتریت نقرسی ممکن است باعث درد ناگهانی و شدید در مفصل بزرگ پا (انگشت شست پا) شود.

آرتروز قابل درمان نیست، اما راه‌های مختلفی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد. درمان بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است و ممکن است شامل داروها، فیزیوتراپی، کاردرمانی، تزریق و در موارد شدید جراحی باشد.

روش‌های درمان آرتروز

همانطور که قبلاً اشاره شد، آرتروز قابل درمان نیست، اما روش‌های مختلفی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد.

درمان آرتروز به نوع و شدت بیماری بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروها:

• مسکن‌های بدون نسخه: داروهایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن می‌توانند به تسکین درد خفیف تا متوسط ??کمک کنند.

• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): داروهایی مانند ناپروکسن و دیکلوفناک می‌توانند به تسکین درد و التهاب کمک کنند. مصرف طولانی مدت NSAIDs می‌تواند خطر عوارض جانبی مانند مشکلات گوارشی را افزایش دهد، بنابراین باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شوند.

• داروهای ضد روماتیسم اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs): این داروها برای درمان آرتریت روماتوئید و سایر انواع آرتروز التهابی استفاده می‌شوند. DMARDs می‌توانند روند بیماری را کند کرده و از آسیب بیشتر به مفاصل جلوگیری کنند.

• کورتیکواستروئیدها: این داروها می‌توانند برای تسکین التهاب و درد به طور کوتاه مدت استفاده شوند. کورتیکواستروئیدها به صورت خوراکی، تزریق داخل مفصلی یا تزریق عضلانی تجویز می‌شوند.

فیزیوتراپی:

• فیزیوتراپیست می‌تواند به شما در انجام تمریناتی برای تقویت عضلات اطراف مفصل، بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد کمک کند.

• فیزیوتراپیست همچنین می‌تواند به شما در یادگیری نحوه استفاده از وسایل کمکی مانند بریس و عصا برای محافظت از مفاصل و کاهش درد کمک کند.

کاردرمانی:

• کاردرمانگر می‌تواند به شما در انجام فعالیت‌های روزانه‌تان با وجود آرتروز کمک کند. کاردرمانگر می‌تواند به شما در یافتن راه‌هایی برای انجام کارها با کمترین فشار بر مفاصلتان آموزش دهد.

تزریق:

• تزریق کورتیکواستروئید داخل مفصلی می‌تواند به طور موقت درد و التهاب یک مفصل خاص را تسکین دهد.

• تزریق اسید هیالورونیک می‌تواند به روان‌سازی مفصل و کاهش درد کمک کند.

جراحی:

• در موارد شدید، ممکن است جراحی برای جایگزینی مفصل آسیب‌دیده با مفصل مصنوعی لازم باشد. جراحی مفصل ران، زانو و شانه رایج‌ترین انواع جراحی آرتروز هستند.

بیشتر بخوانید: فوق تخصص و جراح زانو در تهران

علاوه بر درمان‌های پزشکی، برخی از روش‌های جایگزین نیز ممکن است به تسکین علائم آرتروز کمک کنند. این روش‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

• طب سوزنی: طب سوزنی نوعی طب سنتی چینی است که شامل فرو کردن سوزن‌های نازک در نقاط خاصی از بدن است. برخی از افراد می‌گویند که طب سوزنی می‌تواند به تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کند.

• یوگا و تای چی: این تمرینات ملایم می‌توانند به افزایش انعطاف‌پذیری، دامنه حرکتی و قدرت عضلانی کمک کنند.

• مکمل‌های غذایی: برخی از مکمل‌های غذایی، مانند گلوکوزامین و کندرویتین، ممکن است به تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کنند. با این حال، شواهد علمی برای حمایت از اثربخشی این مکمل‌ها محدود است.

مهم است که قبل از مصرف هر گونه مکمل غذایی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا ممکن است با داروهای فعلی شما تداخل داشته باشد.

در نهایت، حفظ یک سبک زندگی سالم می‌تواند به مدیریت علائم آرتروز و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. این شامل موارد زیر می‌شود:

• حفظ وزن سالم: کاهش وزن اضافی می‌تواند فشار روی مفاصل را کاهش دهد و درد را تسکین دهد.

• فعالیت بدنی منظم: ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات و مفاصل، حفظ دامنه حرکتی و کاهش خطر ابتلا به آرتروز کمک کند.

• رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای سرشار از میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و چربی‌های سالم می‌تواند به سلامت مفاصل کمک کند.

• خواب کافی: خواب کافی به بدن شما کمک می‌کند تا از خود ترمیم کند و درد و خستگی را کاهش دهد.

• مدیریت استرس: استرس می‌تواند علائم آرتروز را بدتر کند. 

سلول بنیادی، سلول‌هایی هستند که توانایی تقسیم و تمایز به انواع مختلف سلول‌های بدن را دارند. آنها در بدن انسان در اندام‌هایی مانند مغز استخوان، چربی، و خون وجود دارند.

سلول‌های بنیادی را می‌توان بر اساس توانایی تمایز آنها به انواع مختلف سلول‌ها، به دو دسته تقسیم کرد:

• سلول‌های بنیادی پرتوان: این سلول‌ها می‌توانند به تمام انواع سلول‌های بدن تبدیل شوند.

• سلول‌های بنیادی چندتوان: این سلول‌ها می‌توانند به انواع سلول‌های یک بافت خاص تبدیل شوند.

سلول‌های بنیادی چندتوان در بدن بزرگسالان یافت می‌شوند. این سلول‌ها می‌توانند به انواع سلول‌های یک بافت خاص تبدیل شوند، مانند سلول‌های خونی در مغز استخوان یا سلول‌های غضروفی در مفصل.

برای مطالعه بیشتر: پارگی رباط صلیبی زانو

سلول‌های بنیادی کاربردهای زیادی در پزشکی دارند. از جمله کاربردهای سلول‌های بنیادی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درمان بیماری‌های ژنتیکی: سلول‌های بنیادی می‌توانند برای جایگزینی سلول‌های آسیب‌دیده یا معیوب در افراد مبتلا به بیماری‌های ژنتیکی استفاده شوند.

• درمان بیماری‌های عصبی: سلول‌های بنیادی می‌توانند برای درمان بیماری‌هایی مانند پارکینسون، آلزایمر، و سکته مغزی استفاده شوند.

• درمان بیماری‌های قلبی: سلول‌های بنیادی می‌توانند برای درمان بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی کرونر و نارسایی قلبی استفاده شوند.

• درمان بیماری‌های عضلانی: سلول‌های بنیادی می‌توانند برای درمان بیماری‌هایی مانند دیستروفی عضلانی استفاده شوند.

• درمان زخم‌ها: سلول‌های بنیادی می‌توانند برای بهبود زخم‌ها استفاده شوند.

درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی یک روش درمانی نوین است که در آن سلول‌های بنیادی به مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شوند. سلول‌های بنیادی سلول‌هایی هستند که می‌توانند به انواع مختلف سلول‌های بدن تبدیل شوند. آنها در بدن انسان در اندام‌هایی مانند مغز استخوان، چربی، و خون وجود دارند.

در درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی، سلول‌های بنیادی از بدن خود بیمار یا از یک اهداکننده گرفته می‌شوند. سپس، این سلول‌ها در آزمایشگاه کشت داده می‌شوند و تعداد آنها افزایش می‌یابد. پس از آن، سلول‌های بنیادی کشت‌یافته به مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شوند.

درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی یک روش درمانی ایمن است. عوارض جانبی این روش معمولاً خفیف بوده و شامل درد، تورم، و کبودی در محل تزریق می‌شود.

برای مطالعه بیشتر بخوانید: درمان آرتروز زانو 

شرایط لازم برای انجام درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی عبارتند از:

• سن بالای 18 سال

• سلامت عمومی خوب

• عدم وجود بیماری‌های خونی یا عفونی

هزینه درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی بسته به عواملی مانند تعداد جلسات درمان، شدت بیماری، و شهر محل انجام درمان، متفاوت است.

در نهایت، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا درمان آرتروز با سلول‌های بنیادی برای شما مناسب است یا خیر، باید با مشورت پزشک انجام شود. پزشک می‌تواند با توجه به شرایط شما، بهترین گزینه درمانی را برای شما تعیین کند.

بیشتر بخوانید: درمان شکستگی لگن